این پست خلاصه ای از تجربیات مادران در نی نی سایت در مورد زمانی است که “زده بالا” اتفاق می افتد. یعنی وقتی کودک، شیر یا غذا را بالا می آورد. این تجربیات می‌تواند به شما کمک کند تا با این موضوع بهتر کنار بیایید.

• 🌐آروغ گیری: بعد از هر بار شیردهی حتماً آروغ نوزاد را بگیرید. مخصوصا اگر نوزاد با شیشه شیر می خورد.
• 🌐حالت شیردهی: سعی کنید نوزاد را در حالت نیمه نشسته شیر بدهید.
• 🌐مقدار شیر: اگر نوزاد با شیشه شیر می خورد، سعی کنید مقدار شیر را در هر وعده کمتر کنید و تعداد وعده ها را بیشتر کنید.
• 🌐غلیظ کردن شیر: با مشورت پزشک می‌توانید از غلیظ کننده های شیر استفاده کنید.
• 🌐حساسیت غذایی: در صورت تکرار این موضوع، به حساسیت غذایی نوزاد شک کنید و با پزشک مشورت کنید.
• 🌐رفلاکس: رفلاکس نوزادی بسیار شایع است و معمولاً با بزرگ شدن نوزاد برطرف می شود.



• 🌐وضعیت خواب: بعد از شیردهی، نوزاد را به مدت 20-30 دقیقه به پهلوی چپ بخوابانید.
• 🌐بالا نگه داشتن سر: در گهواره یا تخت نوزاد، زیر تشک سر او را کمی بالاتر قرار دهید.
• 🌐لباس راحت: لباس های راحت و گشاد به نوزاد بپوشانید.
• 🌐ماساژ: ماساژ آرام شکم نوزاد می‌تواند کمک کننده باشد.
• 🌐بهره‌گیری از دارو: در صورت تشخیص پزشک، می‌توانید از داروهای ضد رفلاکس استفاده کنید.
• 🌐صبر: بیشتر موارد زده بالا با بزرگ شدن نوزاد برطرف می شود.
• 🌐عدم تغذیه اجباری: نوزاد را مجبور به خوردن شیر نکنید.
• 🌐تغییر نوع شیر: اگر با شیشه شیر می دهید، نوع شیر را با مشورت پزشک تغییر دهید.
• 🌐توجه به نشانه ها: به نشانه های گرسنگی نوزاد توجه کنید و قبل از اینکه خیلی گرسنه شود به او شیر بدهید.
• 🌐آرامش: خودتان آرام باشید و استرس نداشته باشید.
• 🌐حمام بعد از شیردهی: از حمام کردن نوزاد بلافاصله بعد از شیردهی خودداری کنید.
• 🌐بازی بعد از شیردهی: بعد از شیردهی با نوزاد بازی های پرتحرک انجام ندهید.
• 🌐مشورت با مشاور شیردهی: اگر با شیر مادر تغذیه می کنید، از یک مشاور شیردهی کمک بگیرید.
• 🌐نوشیدن مایعات بیشتر توسط مادر: اگر شیرده هستید، مایعات بیشتری بنوشید.
• 🌐رژیم غذایی مادر: اگر شیرده هستید، مراقب رژیم غذایی خود باشید و از خوردن غذاهایی که باعث ایجاد نفخ در نوزاد می شوند خودداری کنید.
• 🌐تعویض پوشک: تعویض پوشک بلافاصله بعد از شیردهی می‌تواند باعث زده بالا شود.
• 🌐دقت به وزن گیری نوزاد: اگر نوزاد وزن گیری مناسبی دارد، نگرانی کمتری داشته باشید.
• 🌐عکس گرفتن یا فیلم برداری از وضعیت بالا آوردن: برای نشان دادن به پزشک، از وضعیت بالا آوردن نوزاد عکس یا فیلم بگیرید.

در صورت داشتن هرگونه سوال یا نگرانی، حتماً با پزشک متخصص اطفال مشورت کنید.

زده بالا چیکار کنم؟ (خلاصه تجربه ها در نی نی سایت – 24 مورد)

1. سریعا به اورژانس زنگ بزنید

مهم‌ترین کار، تماس فوری با اورژانس 115 است. هر ثانیه اهمیت دارد. توضیح دقیق موقعیت و علائم را به اپراتور اورژانس ارائه دهید. به هیچ وجه از دادن اطلاعات دقیق خودداری نکنید. تا رسیدن آمبولانس، دستورات اپراتور را با دقت انجام دهید. آماده پاسخگویی به سوالات بیشتر باشید. از حرکت دادن فرد مسموم خودداری کنید، مگر اینکه در معرض خطر باشد. اطرافیان را آرام کنید و از ایجاد هیاهو جلوگیری کنید.

2. خونسردی خود را حفظ کنید

حفظ آرامش در این شرایط بسیار دشوار است، اما ضروری است. ترس و استرس می‌تواند مانع از تصمیم گیری درست شود. نفس عمیق بکشید و سعی کنید تمرکز کنید. از اطرافیان بخواهید به شما کمک کنند و وظایف را تقسیم کنید. با حفظ خونسردی، می‌توانید اطلاعات دقیق تری به اورژانس ارائه دهید. آرامش شما به فرد مسموم نیز کمک می کند.

3. مشخص کردن نوع ماده مسموم کننده

اگر امکان دارد، سعی کنید نوع ماده ای که مصرف شده را تشخیص دهید. جعبه یا ظرف ماده مصرف شده را پیدا کنید. اگر امکانش هست، از ماده مشکوک عکس بگیرید. اطلاعات مربوط به ماده مسموم کننده را به اورژانس ارائه دهید. دانستن نوع ماده، به پزشکان در درمان سریع تر کمک می کند. اگر مطمئن نیستید، هر اطلاعاتی که دارید را ارائه دهید. حتی بوی ماده مسموم کننده نیز می‌تواند کمک کننده باشد.

4. استفراغ اجباری (فقط با دستور پزشک)

به هیچ وجه بدون دستور پزشک، فرد را مجبور به استفراغ نکنید. استفراغ در برخی موارد می‌تواند خطرناک باشد. اگر پزشک دستور به استفراغ داد، طبق دستور عمل کنید. فرد را به پهلو بخوابانید تا از خفگی جلوگیری شود. از دادن شیر یا آب به فرد مسموم خودداری کنید، مگر با دستور پزشک. استفراغ مواد سوزاننده می‌تواند آسیب بیشتری وارد کند. همیشه از پزشک راهنمایی بگیرید.

5. انتقال به بیمارستان

بعد از تماس با اورژانس، منتظر رسیدن آمبولانس بمانید. اگر اورژانس دیر کرد و شرایط اضطراری است، خودتان فرد را به بیمارستان منتقل کنید. اطلاعات مربوط به مسمومیت را به پرسنل بیمارستان ارائه دهید. در بیمارستان، با پزشکان همکاری کنید و به سوالات آنها پاسخ دهید. مسیر بیمارستان را از قبل مشخص کنید تا وقت تلف نشود. وسایل مورد نیاز مانند کارت ملی و دفترچه بیمه را همراه داشته باشید. در صورت امکان، یک نفر از اعضای خانواده همراه بیمار به بیمارستان برود.

6. دادن شیر یا آب (فقط با دستور پزشک)

مانند استفراغ، دادن شیر یا آب نیز بدون دستور پزشک ممنوع است. در برخی موارد، دادن مایعات می‌تواند جذب سم را افزایش دهد. پزشک با توجه به نوع مسمومیت، دستورات لازم را می دهد. به توصیه های افراد غیر متخصص توجه نکنید. سلامتی فرد مسموم در اولویت قرار دارد. خودسرانه هیچ دارویی به فرد مسموم ندهید. همیشه با پزشک مشورت کنید.

7. حفظ راه تنفسی

مطمئن شوید که راه تنفسی فرد مسموم باز است. اگر فرد بیهوش است، زبان او را به عقب نکشید. دهان فرد را بررسی کنید و اگر جسم خارجی وجود دارد، آن را خارج کنید. فرد را به پهلو بخوابانید تا از خفگی جلوگیری شود. اگر فرد مشکل تنفسی دارد، سعی کنید به او کمک کنید تا راحت تر نفس بکشد. در صورت لزوم، از تنفس مصنوعی استفاده کنید (اگر آموزش دیده اید). هرگونه مانع در راه تنفسی را برطرف کنید.

8. پادزهر

پادزهر فقط در بیمارستان و توسط پزشک متخصص تزریق می شود. به هیچ وجه خودسرانه پادزهر تهیه و استفاده نکنید. نوع پادزهر بر اساس نوع مسمومیت تعیین می شود. تزریق پادزهر باید تحت نظر پزشک انجام شود. پادزهرها عوارض جانبی دارند و باید با احتیاط مصرف شوند. تشخیص نیاز به پادزهر، بر عهده پزشک است. سعی کنید اطلاعات دقیقی از ماده مسموم کننده به پزشک بدهید تا پادزهر مناسب تجویز شود.

9. شستشوی پوست و چشم (در صورت تماس با مواد شیمیایی)

اگر پوست یا چشم فرد با مواد شیمیایی تماس پیدا کرده است، بلافاصله آن را با آب فراوان بشویید. حداقل 15 دقیقه شستشو را ادامه دهید. از مالیدن پوست یا چشم خودداری کنید. بعد از شستشو، به بیمارستان مراجعه کنید. از بهره‌گیری از مواد شوینده قوی خودداری کنید. حتما از دستکش استفاده کنید تا از تماس با مواد شیمیایی جلوگیری شود. اطلاعات مربوط به ماده شیمیایی را به پزشک ارائه دهید.

10. توجه به علائم حیاتی

علائم حیاتی فرد مسموم را بررسی کنید (نبض، تنفس، فشار خون). اگر نبض یا تنفس قطع شد، فورا CPR (احیای قلبی ریوی) را شروع کنید (اگر آموزش دیده اید). اطلاعات مربوط به علائم حیاتی را به اورژانس ارائه دهید. هرگونه تغییر در علائم حیاتی را به پزشک اطلاع دهید. علائم حیاتی می‌تواند به تشخیص شدت مسمومیت کمک کند. توجه به علائم حیاتی می‌تواند جان فرد را نجات دهد. آموزش CPR می‌تواند در مواقع اضطراری بسیار مفید باشد.

11. جلوگیری از آسیب بیشتر

از هرگونه اقدامی که ممکن است باعث آسیب بیشتر به فرد مسموم شود، خودداری کنید. از دادن داروهای خودسرانه خودداری کنید. از مالیدن پوست یا چشم خودداری کنید. از دادن غذا یا نوشیدنی خودداری کنید، مگر با دستور پزشک. از ایجاد استرس و اضطراب خودداری کنید. فرد مسموم را در محیط امن و آرام قرار دهید. از تجمع افراد در اطراف فرد مسموم خودداری کنید.

12. اطلاعات دقیق به پزشک

هرگونه اطلاعاتی که در مورد مسمومیت دارید، به پزشک ارائه دهید. نوع ماده مسموم کننده، مقدار مصرف شده، زمان مصرف، و علائم فرد مسموم. سابقه بیماری های فرد مسموم و داروهایی که مصرف می کند. هرگونه اطلاعاتی که ممکن است به تشخیص و درمان کمک کند. دقت در ارائه اطلاعات، به پزشک کمک می کند تا بهترین تصمیم را بگیرد. از پنهان کردن اطلاعات خودداری کنید. صداقت و دقت در ارائه اطلاعات، جان فرد مسموم را نجات می دهد.

13. کنترل محیط

محیط اطراف فرد مسموم را کنترل کنید. مواد مسموم کننده را از دسترس دور کنید. از تهویه مناسب محیط اطمینان حاصل کنید. از تجمع افراد در اطراف فرد مسموم خودداری کنید. محیط را آرام و ساکت نگه دارید. از ایجاد سر و صدا و هیاهو خودداری کنید. محیط امن و آرام، به فرد مسموم کمک می کند تا آرامش خود را حفظ کند.

14. پیشگیری از مسمومیت های بعدی

بعد از بهبودی فرد مسموم، اقدامات لازم برای پیشگیری از مسمومیت های بعدی را انجام دهید. مواد شیمیایی و داروها را دور از دسترس کودکان قرار دهید. برچسب روی مواد شیمیایی را به دقت بخوانید. داروها را در بسته بندی اصلی خود نگهداری کنید. در مورد خطرات مسمومیت به کودکان آموزش دهید. از نگهداری مواد غذایی فاسد شده خودداری کنید. با رعایت نکات ایمنی، از مسمومیت های بعدی جلوگیری کنید.

15. پیگیری های بعدی

بعد از ترخیص از بیمارستان، پیگیری های لازم را انجام دهید. به دستورات پزشک عمل کنید. داروهای تجویز شده را به موقع مصرف کنید. در صورت بروز هرگونه مشکل، به پزشک مراجعه کنید. از مصرف خودسرانه دارو خودداری کنید. رژیم غذایی مناسب را رعایت کنید. با پیگیری های دقیق، از بهبودی کامل فرد مسموم اطمینان حاصل کنید.

16. اهمیت آموزش

آموزش در مورد مسمومیت ها بسیار مهم است. در دوره های آموزشی کمک های اولیه شرکت کنید. اطلاعات خود را به روز نگه دارید. به دیگران نیز آموزش دهید. آموزش، بهترین راه برای پیشگیری از مسمومیت ها و نجات جان افراد است.

17. دوری از شایعات

به شایعات و اطلاعات نادرست توجه نکنید. فقط به اطلاعاتی که از منابع معتبر دریافت می کنید، اعتماد کنید. از انتشار اطلاعات نادرست خودداری کنید. با انتشار اطلاعات درست، به دیگران کمک کنید. شایعات میتوانند باعث ایجاد ترس و اضطراب شوند. فقط به توصیه های پزشکان و متخصصان اعتماد کنید. اطلاعات درست، بهترین راه برای مقابله با مسمومیت ها است.

18. حمایت روانی

فرد مسموم و خانواده او به حمایت روانی نیاز دارند. با آنها همدلی کنید و به آنها آرامش دهید. از سرزنش و انتقاد خودداری کنید. به آنها کمک کنید تا با استرس و اضطراب مقابله کنند. به آنها امید دهید و به آنها یادآوری کنید که میتوانند بهبود یابند. حمایت روانی، نقش مهمی در روند بهبودی ایفا می کند. با حمایت از فرد مسموم و خانواده او، به آنها کمک کنید تا قوی تر شوند.

19. بیمه

داشتن بیمه درمانی می‌تواند هزینه های درمان مسمومیت را کاهش دهد. اگر بیمه درمانی ندارید، برای تهیه آن اقدام کنید. از پوشش های بیمه خود آگاه باشید. در صورت نیاز، از خدمات بیمه استفاده کنید. بیمه درمانی، یک سرمایه گذاری ارزشمند برای سلامتی شما است. با داشتن بیمه درمانی، می‌توانید با خیال آسوده تری به درمان خود بپردازید. بیمه، می‌تواند در مواقع بحرانی به شما کمک کند.

20. مستندسازی

تمام اطلاعات مربوط به مسمومیت را مستند کنید. نوع ماده مسموم کننده، مقدار مصرف شده، زمان مصرف، و علائم فرد مسموم. اقداماتی که انجام داده اید. اطلاعات مربوط به درمان در بیمارستان. این اطلاعات می‌تواند در پیگیری های بعدی مفید باشد. مستندسازی، به شما کمک می کند تا از اشتباهات گذشته درس بگیرید. با مستندسازی، می‌توانید به دیگران نیز کمک کنید.

21. کمک گرفتن از متخصص

در صورت بروز هرگونه مشکل، از متخصصان کمک بگیرید. پزشکان، پرستاران، و مشاوران میتوانند به شما کمک کنند. از پرسیدن سوال نترسید. با کمک گرفتن از متخصصان، می‌توانید بهترین تصمیم را بگیرید. متخصصان، دانش و تجربه لازم برای کمک به شما را دارند. از نظرات و پیشنهادات متخصصان استفاده کنید. کمک گرفتن از متخصصان، نشانه ضعف نیست، بلکه نشانه آگاهی است.

22. صبر و حوصله

روند بهبودی مسمومیت ممکن است طولانی باشد. صبر و حوصله داشته باشید. به فرد مسموم انگیزه دهید. به او یادآوری کنید که می‌تواند بهبود یابد. با صبر و حوصله، می‌توانید به فرد مسموم کمک کنید تا قوی تر شود. روند بهبودی، نیاز به زمان دارد. با صبر و حوصله، می‌توانید به بهترین نتیجه برسید.

23. خود مراقبتی

در هنگام مراقبت از فرد مسموم، از خودتان نیز مراقبت کنید. به اندازه کافی استراحت کنید. غذاهای سالم بخورید. ورزش کنید. از استرس و اضطراب دوری کنید. به سلامت جسمی و روحی خود اهمیت دهید. با مراقبت از خود، می‌توانید بهتر از دیگران مراقبت کنید.

24. تماس با مراکز اطلاع رسانی داروها و سموم

در صورت نیاز، با مراکز اطلاع رسانی داروها و سموم تماس بگیرید. این مراکز، اطلاعات دقیقی در مورد داروها و سموم دارند. شماره تلفن این مراکز را در دسترس داشته باشید. در مواقع اضطراری، از آنها کمک بگیرید. این مراکز، میتوانند جان افراد را نجات دهند.